Ва низ дар остонаи солгарди оғози эътирозҳо нахустин иҷлоси парлумони ҷадиди Миср доир шуд. Аксари курсиҳои ин Маҷлисро аҳзоби исломӣ ба даст оварданд. Ин аст, ки Алӣ Давра, вакили парлумон аз Ҳизби озодӣ ва адолати марбут ба Ихвонулмуслимин дар рӯзи оғози кори парлумони нав гуфт: “Мо ҳоло меваҳои демократия ва
Намое аз интихоботи Миср
меваҳои инқилоби 25 январро мечинем. Ман имрӯзро мисли як ид эҳсос мекунам ва мардум ҳам хушбахт аст, чунки барои бори аввал дар як муддати тӯлонӣ мо парлумоне дорем, ки аз тамоми мардуми Миср намояндагӣ мекунад.”
Чунин пирӯзии аҳзоби исломӣ мояи нигарониҳое ҳам шудааст, ки меваҳои эътирозҳои алайҳи режими Муборак ба домани исломиҳо рехт ва он фаъолоне, ки аз 25 январ то 11 феврали соли 2011 – рӯзи истеъфои ҳокими худкомаи Миср дар майдони Таҳрири Қоҳира ва даҳҳо шаҳри дигари Миср алайҳи ин режим майдондорӣ мекарданд ва беш аз 800 кушта доданд, аз меваҳои ин инқилоб бенасиб монданд.
Бо ин ҳол, дар як соле, ки аз оғози эътирозҳои Миср гузашт, Ҳуснӣ Муборак бо ҳарду писараш – Ало ва Ҷамол – ва чанд узви калидии кобинаи ӯ бо иттиҳоми фасод ва куштори тазоҳургарон ба додгоҳ кашонда шуданд ва
Ҳуснӣ Муборак
охирин хабар аз ин мурофиа, дархости додситон аст, ки барои Ҳуснӣ Муборак аз қозӣ ҳукми эъдом хост.
Ҳокимони низомии Миср дар пайи мавҷи дувуми эътирозҳо, ки моҳи ноябр ва ин бор бо талаби хатми ҳарчӣ зудтари ҳукумати генералҳо майдони Таҳрирро фаро гирифт, ваъда супурданд, ки интихоботи раёсати ин ҷумҳуриро то поёни моҳи июни соли 2012 барпо карда, қудратро ба ҳукумати мулкӣ бар хоҳанд гардонд.
Хоби ҳокимони худкома ҳаром шуд
Аммо бисёрии мардуме, ки як сол пеш алайҳи режими Муборак шӯрид, имрӯз худро то ҷое фиребхӯрда эҳсос мекунанд. Холид Абдуллоҳ, як тан аз аҳли майдони Таҳрир аз он изҳори таассуф мекунад, ки бо вуҷуди суқути режим, зимоми умур дар дасти генералҳо ва пулиси Муборак монд, ки ба қатли эътирозгарон ва “бастани забони инқилоб” идома медиҳанд.
НАВОР АЗ БОЙГОНӢ
Браузери шумо HTML5-ро намешиносад
Додгоҳи Ҳуснӣ Муборак
Комил Абдусалом, яке дигар аз тазоҳургарони “собиқадор”-и майдони Таҳрир низ мегӯяд: “Дар солгарди инқилоб ман аз тамоми мардуми Мисру тамоми арабҳо пурсиданиам, ки дар як сол кадом талабҳои мо иҷро шуд? Дар амал, то имрӯз мо ба чизе ноил нашудаем. Онҳоеро, ки инқилобгаронро куштанд, ҷазое надоданд. Муборак маҳкум нашуд ва ӯро ба додгоҳи инқилобӣ ҳам накашонданд. Тамоми мурофиаҳои анҷомшуда ба як мазҳака мемонад. Мо ба як додгоҳи инқилобӣ ниёз дорем. Инқилоб идома хоҳад ёфт ва инқилобгарон то замони иҷро шудани тамоми талабҳои инқилоб ба набарди худ идома хоҳанд дод.”
Аммо як сабақи муҳиме, ки эътирозҳои Миср ва дар маҷмӯъ, “Баҳори Араб” дод, андохтани бим ва андешаи рӯзи суқут ва эҳтимоли такрори сарнавишти Ҳуснӣ Муборак ва фарзандони ӯ дар дили боқӣ ҳокимони худкомаи дунёст, ки хоби ин тоифаи то “Баҳори Араб” хеле фориғбол ва бепарворо ҳаром кардааст.